Rozdział 3

CZYTASZ-KOMENTUJESZ!

Lily's POV :


Obudziłam się i spojrzałam na leżący obok zegarek. Gwałtownie poderwałam się z łóżka. O matko! 9:11. Co ja... aha, spokojnie, jest sobota, mogę pospać. Z powrotem położyłam się do łóżka obok Justina, który jeszcze spał. Odwróciłam się do niego plecami. Poczułam jak mnie przyciąga w stronę jego
ciepłej klatki piersiowej.
-Co jest?- wychrypiał, będąc zaspany...czyli jednak nie spał.
-Nic. Po prostu zapomniałam że jest sobota.- Wybełkotałam prawie niesłyszalnie. Byłam pewna, że znowu mnie w jakiś sposób pogrąży, lub też zwyczajnie będzie się ze mnie śmiał ale to co zrobił zaskoczyło mnie totalnie... Przytulił mnie i zaczął delikatnie głaskać ręką po mojej głowie. Pomimo katorg, jakie Justin wyrządził mi poprzedniej nocy czułam się bezpiecznie w jego ramionach. Ogarnęło mnie uczucie, o którym dawno mogłam już zapomnieć. Tak zwane bezpieczeństwo. Nie wiedziałam co zrobić...Z jednej strony było mi przyjemnie i wygodnie, no ale z drugiej strony, to przez niego cierpię i dziennie wylewam setki łez...Nie miałam chęci wstawać, więc jedynie bardziej przykryłam się kołdrą, delektując się przyjemnym dotykiem męża...

Powoli uchyliłam powieki, zerkając na zegarek '10:32'. Justina nie było, ale poczułam zapach gofrów. Łooł, taki szalony, że aż śniadanie zrobił. Nie no oklaski na stojąco. Wstałam, wzięłam szybki prysznic, po czym ubrałam się. Spojrzałam w lustro, a na moich policzkach można było zauważyć delikatne siniaki. Zakryłam je lekko podkładem. Moje falowane włosy pozostawiłam rozpuszczone, po czym ruszyłam w stronę schodów. Nie pewnym krokiem zmierzałam w stronę kuchni. Czując wzrok Justina na sobie, speszona podeszłam do blatu, po czym nałożyłam sobie jedzenie na talerz i usiadłam koło Jazmyn, na przeciwko Justina. Podczas jedzenia unikałam jego spojrzenia, lecz i tak czułam, że moje policzki robią się czerwone... straciłam resztki swojej godności, przez wczorajszą sytuację. Po raz kolejny.

-Mamuuuuś, a czy ja będę mogła dziś też jechać do babci?- spytała z buzią pełną gofrów, robiąc oczy szczeniaczka.
-Jeśli tak bardzo chcesz- Powiedziałam. Pisnęła radośnie i przytuliła mnie, po czym szybko pobiegła na górę. Zapewne po jej zabawki.
-nie biegaj Jazzy po domu!- upomniał ją Justin.

Kiedy zostaliśmy w kuchni sami, panowała niezręczna cisza. Patrzył na mnie, a ja na gofry, których nie mogłam już zmieścić.
-długo masz zamiar być naburmuszona jak pięcio latka?- wyrwał mnie z zamyśleń.
-co ?
-pytam, czy długo będziesz się na mnie gniewać.- wstał i wziął mnie również tak, abym wstała.
-nie wiem- powiedziałam smutno.
-dlaczego ?- zdziwiło mnie jego zachowanie, i, że w ogóle mnie o to spytał.                         
-bo jeśli powiem, że tak, to nie mam pewności czy mnie nie uderzysz. Jeśli powiem, że nie, to nie do końca może być zgodne z prawdą.- ostatnie słowa powiedziałam szeptem patrząc na swoje stopy, bojąc się jego reakcji na to, co powiedziałam.
-oh. więc nie wiesz...- powiedział tak jakby neutralnie.- To się dowiedz, bo jak zawiozę małą do mamy to będziemy mieli cały dzień dla siebie.- Poszedł na górę.


Justin's POV :

Kiedy rozmawiałem z Lily czułem się dziwnie. Czułem się jakby...źle. Poczucie winy? Pff. O nie, nie. Nie u mnie... Przeważnie nie robiło mi to różnicy czy ona dostanie ode mnie, czy nie. Czy będzie płakać, czy nie. Ale dziś przy śniadaniu, kiedy siedziała zobaczyłem w jej oczach smutek, ból, rozpacz. Sam nie wiem... Pieprzyć to. Nienawidziłem tak się czuć. Oby to minęło bardzo szybko...

-Jazzy, czekam w samochodzie!
-Okej!

Zszedłem na dół aby powiadomić Lily, że zawiozę córkę do swojej mamy. Siedziała smutna na kanapie, patrząc się na swoje ręce, ze łzami w oczach... oh no bez przesady, co znowu jej nie pasuje?
podszedłem do niej i usiadłem obok niej. Nie drgnęła.
-O co ci znowu chodzi ?- zapytałem lekko zirytowany.
-A od kiedy cię to obchodzi ?-szepnęła nadal patrząc na swoje dłonie. Zaśmiałem się, ale nie odpowiedziałem.
-Z czego się śmiejesz ?- zapytałam lekko marszcząc brwi.
-Z niczego, jadę odwieźć małą- powiedziałem już nieco poważniej, patrząc na nią, po czym wstałem i wyszedłem z domu.

Więcej jej humorków nie będę w stanie znieść. Dostała parę razy, ale jeśli chce to może dostać jeszcze drugie tyle. Ja sobie z nią pogadam jak wrócę. Odpaliłem samochód, po czym ruszyłem w stronę domu mojej mamy. Pożegnałem się z Jazzy i wróciłem do domu. Poszedłem w miejsce gdzie znajdowała się Lily zanim odjechałem ale jej tam nie było. Poszedłem na górę do naszej sypialni i dostrzegłem jej drobne ciało leżące na naszym łóżku. Skulona leżała, ale nie spała. Usiadłem koło niej i patrzyłem się na nią...
-Lily, cały dzień masz zamiar być taką suką ?.- Powiedziałem lekko wkurzony...Odpowiedziała mi głucha cisza. O nie moja droga, tak bawić się nie będziemy. Złapałem jej nadgarstki i obróciłem ją tak, że leżałem na niej trzymając nadgarstki po obu stronach jej głowy.
-Jak zadaję ci pytanie, to liczę na odpowiedź.- Energicznie zaprzeczyła głową. Zobaczyłem jak po jej policzku spływa łza.
-A rycz dziewucho.- wysyczałem jej w twarz puszczając jej nadgarstki, po czym położyłem się obok Lily. Usiadła naprzeciwko mnie i chyba pierwszy raz w tym dniu spojrzała się na mnie.
-Dlaczego mi to robisz?- Nie no ja się chyba przesłyszałem. Jak ta gówniara śmie mnie o to pytać hmm?
-Bo na to zasługujesz.- Widziałem w jej oczach bezsilność.
-Co ja ci takiego zr...- Złapałem za jej buzię i uniemożliwiłem dojście do słowa i zacząłem szeptać do jej ucha.
-Jeśli nie chcesz, moja mała Lily, mieć na ciele kolejnych kolorowych śladów po starciu z moimi rękoma, to radzę ci kochanie czasami trzymać język za zębami, bo kto wie... może się to dla ciebie źle skończyć.- widziałem ten strach w jej oczach, kiedy mówiłem jej każde słowo.
-A teraz grzecznie chodź tu do mnie, połóż się i nie pytaj mnie o to więcej. Zrozumiałaś ?
-Tak- powiedziała smutno.
-No widzisz ? Jak chcesz to potrafisz.- pocałowałem ją w policzek, oparłem swoje czoło o jej i oplotłem ręce wokół jej drobnej tali. W tamtej chwili zacząłem myśleć nad wczorajszym wieczorem. Może zbyt ostro ją potraktowałem ? Kurwa, pieprzone sumienie. Zasłużyć, zasłużyła ale... Nie ma ale Justin! Stało się, no i prawidłowo, poryczy i przestanie...Zasnąłem.

   HEJKA :D

Justin mięknie w tym rozdziale :D

   Jak się podoba? 

DZIĘKUJĘ ZA KAŻDY KOMENTARZ ;)