Rozdział 8

CZYTASZ-KOMENTUJESZ!!!

Im więcej komentarzy tym szybciej rozdział!!!!!!

Lily's POV :

Otworzyłam swoje oczy słysząc głosik Jazzy.
-Ale ja nie chcie- powiedziała naburmuszona...Prawdopodobnie rozmawiała z Justinem
-Nie pytam się czy chcesz czy nie, masz posprzątać- powiedział zirytowany Justin
-To choć ze mną- pisnęła zniecierpliwiona, ciągnąć Justina za rękę. Nie wiedziałam o co chodzi więc jedynie usiadłam na łóżku, na zegarku widniała godzina 09:42 i wsłuchiwałam się w ich rozmowę.
-O nie nie nie moja droga, przeginasz. Kto się bawi lalkami?- Zapytał lekko poddenerwowany
-Jazzy, ale...
-Nie ma ale i teraz idziesz do pokoju i sprzątasz ten bałagan- nakazał zły
-Nie chcie!- tupnęła nogą z założonymi rękoma
-W tej chwili!- krzyknął na nią. Widziałam już rozklejającą się Jazmyn. Szybko do niej podeszłam, stając twarzą w twarz( no prawie, bo jestem niższa) z Justinem. Córka schowała się za mną.
-Nie krzycz na nią- powiedziałam z lekko podwyższonym tonem. Nie powiem, bałam się, ale dla córki zrobię wszystko.
-Jazmyn nie chowaj się, chodź do mnie!- krzyknął. Słyszałam jej cichy skowyt, chwilę po tym złapała za moją rękę i mocno ją ścisnęła.
-Chodź mówię- powiedział już trochę łagodniej, ale mała jedynie pokręciła przecząco głową
-Justin daj jej spokój- wyszeptałam
-Nie! Idź do sypialni, albo piwnica- to ostatnie nie wypowiedział w prost, ale za pomocą poruszania ust. Na to słowo kompletnie się zacięłam i na samą myśl zaczęłam się trząść, a potem poszłam do sypialni. Wszystko obserwowałam. Justin złapał małą i zaczął kierować się w stronę jej pokoju. Niepewnie podeszłam bliżej. Usłyszałam parę plasków.
-aaaaaa- krzyczała piszcząc Jazzy, po czym wybiegła z pokoju zapłakana a za nią Justin.
-Justin proszę- zatrzymałam go i powiedziałam ze łzami w oczach.
-Wyżyj się na mnie ale nie na niej- wypowiedziałam błagalnym tonem
-Nie wyżywam się- powiedział i spojrzał na mnie spod byka zdenerwowany. Bałam się, że mnie nie posłucha, ale poszedł do sypialni i trzasnął drzwiami. W duchu dziękowałam. Poszłam na dół gdzie uciekła Jazzy. Usłyszałam cichy szloch, który wydobywał się z gabinetu Justina. Weszłam do niego i zobaczyłam wystające, trzęsące się nóżki. Skulona siedziała na podłodze za szafką. Podeszłam do niej.
-Nie płacz skarbie- powiedziałam, po czym wzięłam ją na ręce. Ona od razu wtuliła się mocno we mnie i płakała. Próbowałam ją uspokoić.
-Shhh- głaskałam ją po główce, mocno tuląc.
-T-taat-tuś mnie uderzył- mówiła płacząc
-Już więcej cię nie uderzy kochanie. Ale nie płacz już- swoimi małymi rączkami wytarła mokre poliki a następnie postawiłam ją na podłogę i złapałam za mokrą rączkę.
-Chodź wytrzemy nosek- mała przytaknęła i poszła ze mną. Następnie poszłyśmy do kuchni zabrałam się za śniadanie.
-Co chce moja księżniczka na śniadanie?- zapytałam a ona się uśmiechnęła
-Nalesińki
-Naleśniki- poprawiłam ją
-Nalesińki- a ona mnie
-Niech ci będzie- zaśmiałam się. Usłyszałam schodzenie po schodach. Mała natychmiast podbiegła do mnie chowając się za mną. Justin powolnym krokiem podchodził do mnie.
-Jazzy słonko przepraszam- powiedział, ale ona zaczęła płakać kiedy był zbyt blisko niej. Justin zrozumiał aluzje i usiadł przy stole. Za chwile usiadłam razem z nią do stoły, ale Jazzy chciała siedzieć na moich kolanach. Siedziała i jadła patrząc na swoje nogi. Kiedy skończyła, szepnęła mi do ucha, ale na tyle głośno, że Justin na pewno słyszał.
-Zaprowadź mnie do pokoju bo ja się boję- Justin siedział patrząc się na nas. Zrobiłam o co mnie prosiła i zaczęłam kończyć śniadanie.
-Czemu to zrobiłeś?
-Co?- zapytał zdezorientowany
-Czemu ją uderzyłeś?
-Musiałem dać jej parę klapsów- powiedział poważny
-A inaczej nie można było?
-Chodzi ci o karę?...Ona i tak się nie słucha, jest zbyt rozpieszczona. Nie widziałem innej opcji.
-Przecież n...- przerwał mi
-Nie drąż tematu Lily, jestem jej ojcem więc mnie nie pouczaj- powiedział zły
-chodź pogadać do sypialni- powiedział normalnie a ja poszłam za nim. Weszliśmy do niej i poklepał ręką abym usiadła na łóżku. Zrobiłam to.
-Lily musisz mi coś powiedzieć- powiedział patrząc na mnie skupiony. Kompletnie nie wiedziałam o co mu chodzi,
-Co takiego?
-Ty mnie jeszcze kochasz?- zapytał z bólem w oczach. Westchnęłam głośno.
-T-tak- powiedziałam szeptem.
-A ty mnie jeszcze kochasz?- zapytałam smutno
-Tak Lily- powiedział lekko się uśmiechając
-Czy jak ja cię o coś zapytam, to czy będę miała pewność, że mnie nie uderzysz?- widziałam smutek w jego oczach, kiedy to powiedziałam. Nie odpowiedział, ale złapał za moją rękę i lekko się uśmiechnął.
-Dlaczego taki jesteś?- cicho spytałam a on westchnął
-Wiesz, że sam nie wiem. Jak wiesz jestem bardzo niecierpliwy i łatwo mnie wyprowadzić z równowagi. Gdy robię ci te wszystkie złe rzeczy to na początku myślę sobie, że robię dobrze, że tak musi być, ale potem czuję pustkę, nicość.
-Postaraj się to kontrolować, nie bądź zły ale już nie dam rady dłużej- łza spłynęła po moim policzku.
-Nie będę kotek- powiedział i przytulił mnie, sadząc mnie sobie na kolana.
-Może już tak zostać na zawsze?- kiwnął głową na tak a potem złączył swoje usta z moimi, całując mnie namiętnie. Po tym pocałunku patrzeliśmy sobie w oczy, po czym strzeliłam mu z plaskacza.
-A to kurwa za co?!- wrzasnął oszołomiony
-Za Jazzy- uśmiechnęłam się
-No tak, należało mi się- też się uśmiechnął. Znów wymierzyłam mu w twarz.
-A to za mnie- powiedziałam i go pocałowałam. Może i jestem głupia ale od dawna mi tego brakowało. Takiego męża i tych wszystkich pocałunków.
-Dobra, dobra już starczy- powiedział śmiejąc się, łapiąc się za policzek.
-Justin?- wzięłam głęboki oddech, nadal siedziałam na jego kolanach.
-Tak?- spoważniał a ja zamknęłam oczy...
-Jestem.... jestem w ciąży- wyszeptałam

HEEJ :D POZDRAWIAM xD

Jest dużo komentarzy i szybciej rozdział :D

Co by się tu rozpisywać...Zaskoczeni?  Jak myślicie, jak zareaguje Justin?

Mam nadzieję, że się podoba... DZIĘKUJĘ ZA TYYYYLE KOMENTARZY!!! JESTEŚCIE NIESAMOWICI!!!!!